BARSINGERHORN - Op de ijsbaan in Barsingerhorn vond zondag de Baggerdag plaats, met een spectaculair modderparcours vol water, schuim en prut. Ruim 140 kinderen deden mee aan spellen als glijbanen, baggervoetbal en de prutrace. Alles stond in het teken van ‘BAGGER’, waarbij plezier en avontuur centraal stonden. Het evenement was een groot succes voor jonge modderliefhebbers. Een video is te zien op onze website.

Barsingerhorn – Wie als kind lekker door de prut wil baggeren en zich volledig wil laten natspuiten, kon zondag zijn hart ophalen. Op de ijsbaan aan de Burgemeester Aris Wiedijkstraat was een spectaculair parcours uitgezet waar avontuur, water en modder centraal stonden. Ruim 140 kinderen hadden zich aangemeld om zich op verschillende attributen uit te leven. Er was veel water, maar ook schuim en natuurlijk de prut. Alle deelnemers werden ingedeeld in groepen en zij gingen de strijd aan op de glijbanen, baggervoetbal, spijkerbroekhangen, prutrace en door het schuim. Zoals op de website staat vermeld: alle spelletjes op de Baggerdag staan in het thema van: ‘BAGGER’. Meer informatie over dit evenementen is te vinden op www.baggerdag.nl.

Barsingerhorn – Geboren in Thailand, opgegroeid in Nederland – het contrast tussen beide werelden vormt het fundament van het werk van fotograaf Thomas Nondh. “Dat contrast heeft me juist doen beseffen dat thuis niet één vaste plek is, maar een gevoel dat je meedraagt. Soms is het heel aanwezig, soms op de achtergrond, maar het blijft iets wat me in beweging houdt”. Adoptie speelt, bewust én onbewust, een terugkerende rol in zijn fotografie. Niet als zwaar of beladen thema, maar op een open, lichte manier. “Het hoeft niet altijd emotioneel te zijn. In mijn nieuwe project in Alkmaar komt het thema weer terug, maar luchtig. Het is een manier om iets persoonlijks te delen zonder zwaarte”. Zijn beelden vallen op door humor, kleur en speelsheid. Hij gebruikt veel felle kleuren, vallende objecten en huiselijke voorwerpen die net even anders worden gepresenteerd. “Ik probeer heel veel. Soms werk ik dagen aan één foto, soms lukt het sneller. Humor test ik ook – werkt het? Lacht het object genoeg?” Bepaalde objecten keren vaak terug, zoals tomaten en bananen. “Bananen doen me denken aan een glimlach”, zegt Nondh lachend. “Tomaten zijn rond, zacht, kleurrijk, ze kijken prettig. Vierkante vormen zijn wat saai, te makkelijk stapelbaar. Dat trekt me minder. “Spullen uit huis gebruik ik ook veel”. Olifant In 2016 verscheen zijn eerste kinderboek: De olifant die niet wist of hij verdwaald was. Het begon met een plastic olifant in een tuin. “Ik belde aan en vroeg of ik ’m mocht lenen voor foto’s”. De olifant, een Thais symbool, werd eerst het onderwerp van een fotoserie en groeide daarna uit tot een kinderboek. De reacties van kinderen waren geweldig, zoals Nondh zelf zegt. “Ze stelden gekke vragen, bijvoorbeeld of een olifant met de lucht kon praten. Kinderen maken er hun eigen verhaal van, dat vind ik heel mooi”. Het verhaal gaat over een olifantje dat terechtkomt op verschillende plekken in Nederland, op zoek naar zijn ’thuis’. Voor Nondh een herkenbaar raakvlak. Onderwijs Het boek leidde tot gastlessen op basisscholen en in musea, waar hij kinderen uitnodigt om met andere ogen te kijken. “Tijdens die lessen pas ik mijn verhaal aan op hun belevingswereld. Fotografie is daarin een prachtig middel: dichtbij of veraf, het blijft iets wat kinderen anders leert kijken”. Bij oudere kinderen ga je iets meer in op het verhaal zelf, waarbij een verhaal en fotografie samenkomen”. Onderwijs is voor hem niet alleen een manier om te delen, maar ook om te leren. “Wat ik wil overbrengen? Dat je anders kunt kijken. Niet in hokjes, maar open. Ik vraag weleens: wat zie je aan de kleur paars? Niet: dit betekent dat, maar juist ruimte laten.” Die ontmoetingen zijn ook leerzaam voor hemzelf. ” Soms wijzen kinderen me op dingen waar ik nooit over nadacht. Een mooi voorbeeld daarvan is dat een kind zei: Ik zie veel natuurlijk op je foto’s, maar waarom gebruik je dan ook plastic voorwerpen? Daar stond ik eigenlijk nooit bij stil. Stijl Nondh werkt zowel autonoom als in opdracht, maar bewaakt daarbij zijn eigen stijl. “In het begin moest ik zoeken. Maar uiteindelijk komen mensen juist naar je toe vanwege je stijl. Ik werk met kleur, blije portretten, speelse beelden. Ik heb geleerd: blijf trouw aan wat je leuk vindt om te doen, want daar ben je namelijk gewoon goed in”. Een hoogtepunt was een opdracht voor de Financial Times. “Het ging over een callcenter; ik heb dat in scène gezet als een soort stilleven. Vrij in invulling, maar wel streng. Heel veel tijd ingestoken, maar ik wilde het zo graag”. Ook prijkte zijn werk in de New York Times. Absolute mijlpalen die hij koestert. Keerpunt Zijn werk kreeg inmiddels internationale erkenning, maar dat kostte tijd. “In het begin is het lastig; je bent stempels aan het verzamelen. Dat helpt, zeker bij grote tentoonstellingen, maar het blijft een lastige wereld.” Een belangrijk keerpunt kwam bij de 36e editie van het International Festival of Fashion, Photography and Fashion Accessories in Hyères in Frankrijk. “Ik was genomineerd en werd uitgenodigd. Mijn werk ging over mijn huis. Best wel gek tussen het werk van grote modehuizen”. Het hing groot op het festival en viel op omdat het anders was. “Dat was het moment dat ik wist: dit wil ik vaker”, zegt Nondh. Nieuw huis Tegenwoordig woont hij met zijn gezin in een klein dorp. “Eerst vond ik het moeilijk. Geen studio, nieuwe omgeving. Ik wilde op een foto iets met bewegend beeld doen, maar dat moest dus in huis. Dat ging compleet fout. Limonade tegen de net geschilderde muur, dat was echt waardeloos”. Sinds twee jaar heeft hij weer een eigen atelier. “Dat gaf lucht. Spullen uit huis. En nu voel ik de ruimte weer. Toch blijft het zoeken naar wat ‘thuis’ betekent. Misschien is dat juist de rode draad: het telkens opnieuw uitvinden van wat thuis is”. Toekomst Foto: Thomas Nondh Jansen. Deelnemende foto kunstroute Alkmaar. Zijn meest recente project opent op 20 juni in Alkmaar, onderdeel van een kunstroute ter ere van het 200-jarig bestaan van het kanaal. Nondh maakte een twaalf meter breed kunstwerk dat op de buitenmuur van een parkeergarage hangt. “In Thailand heb je een ritueel waarbij mensen hun dromen en wensen te water laten op bananenbladeren. Ik heb een Hollandse variant gemaakt met een kaasboot vol wensen. Het verbindt mijn beide werelden”. Het werk is tot 7 september te zien. “Ik ben benieuwd naar de reacties. Het is groot, publiek en heel zichtbaar”, zegt Nondh enthousiast. Op de vraag wat er nog op zijn verlanglijst staat, antwoordt hij met een glimlach: “Nog eens groot in de New York Times, en ooit een solo in een groot fotografiemuseum”. In oktober volgt alvast een mooie stap: zijn werk wordt geëxposeerd in een oud kasteel in Luxemburg. “Daar ben ik heel trots op”. Maar het belangrijkste, benadrukt hij, staat buiten kijf: “Op nummer één staat mijn gezin. Dat iedereen gezond blijft. Dat is het grootste project van allemaal”. Het werk en lopende projecten van Thomas Nondh zijn te vinden via: www.thomasnondh.nl.  

BARSINGERHORN - Op de ijsbaan in Barsingerhorn vond zondag de Baggerdag plaats, met een spectaculair modderparcours vol water, schuim en prut. Ruim 140 kinderen deden mee aan spellen als glijbanen, baggervoetbal en de prutrace. Alles stond in het teken van ‘BAGGER’, waarbij plezier en avontuur centraal stonden. Het evenement was een groot succes voor jonge modderliefhebbers. Een video is te zien op onze website.

Barsingerhorn – Wie als kind lekker door de prut wil baggeren en zich volledig wil laten natspuiten, kon zondag zijn hart ophalen. Op de ijsbaan aan de Burgemeester Aris Wiedijkstraat was een spectaculair parcours uitgezet waar avontuur, water en modder centraal stonden. Ruim 140 kinderen hadden zich aangemeld om zich op verschillende attributen uit te leven. Er was veel water, maar ook schuim en natuurlijk de prut. Alle deelnemers werden ingedeeld in groepen en zij gingen de strijd aan op de glijbanen, baggervoetbal, spijkerbroekhangen, prutrace en door het schuim. Zoals op de website staat vermeld: alle spelletjes op de Baggerdag staan in het thema van: ‘BAGGER’. Meer informatie over dit evenementen is te vinden op www.baggerdag.nl.

Barsingerhorn – Geboren in Thailand, opgegroeid in Nederland – het contrast tussen beide werelden vormt het fundament van het werk van fotograaf Thomas Nondh. “Dat contrast heeft me juist doen beseffen dat thuis niet één vaste plek is, maar een gevoel dat je meedraagt. Soms is het heel aanwezig, soms op de achtergrond, maar het blijft iets wat me in beweging houdt”. Adoptie speelt, bewust én onbewust, een terugkerende rol in zijn fotografie. Niet als zwaar of beladen thema, maar op een open, lichte manier. “Het hoeft niet altijd emotioneel te zijn. In mijn nieuwe project in Alkmaar komt het thema weer terug, maar luchtig. Het is een manier om iets persoonlijks te delen zonder zwaarte”. Zijn beelden vallen op door humor, kleur en speelsheid. Hij gebruikt veel felle kleuren, vallende objecten en huiselijke voorwerpen die net even anders worden gepresenteerd. “Ik probeer heel veel. Soms werk ik dagen aan één foto, soms lukt het sneller. Humor test ik ook – werkt het? Lacht het object genoeg?” Bepaalde objecten keren vaak terug, zoals tomaten en bananen. “Bananen doen me denken aan een glimlach”, zegt Nondh lachend. “Tomaten zijn rond, zacht, kleurrijk, ze kijken prettig. Vierkante vormen zijn wat saai, te makkelijk stapelbaar. Dat trekt me minder. “Spullen uit huis gebruik ik ook veel”. Olifant In 2016 verscheen zijn eerste kinderboek: De olifant die niet wist of hij verdwaald was. Het begon met een plastic olifant in een tuin. “Ik belde aan en vroeg of ik ’m mocht lenen voor foto’s”. De olifant, een Thais symbool, werd eerst het onderwerp van een fotoserie en groeide daarna uit tot een kinderboek. De reacties van kinderen waren geweldig, zoals Nondh zelf zegt. “Ze stelden gekke vragen, bijvoorbeeld of een olifant met de lucht kon praten. Kinderen maken er hun eigen verhaal van, dat vind ik heel mooi”. Het verhaal gaat over een olifantje dat terechtkomt op verschillende plekken in Nederland, op zoek naar zijn ’thuis’. Voor Nondh een herkenbaar raakvlak. Onderwijs Het boek leidde tot gastlessen op basisscholen en in musea, waar hij kinderen uitnodigt om met andere ogen te kijken. “Tijdens die lessen pas ik mijn verhaal aan op hun belevingswereld. Fotografie is daarin een prachtig middel: dichtbij of veraf, het blijft iets wat kinderen anders leert kijken”. Bij oudere kinderen ga je iets meer in op het verhaal zelf, waarbij een verhaal en fotografie samenkomen”. Onderwijs is voor hem niet alleen een manier om te delen, maar ook om te leren. “Wat ik wil overbrengen? Dat je anders kunt kijken. Niet in hokjes, maar open. Ik vraag weleens: wat zie je aan de kleur paars? Niet: dit betekent dat, maar juist ruimte laten.” Die ontmoetingen zijn ook leerzaam voor hemzelf. ” Soms wijzen kinderen me op dingen waar ik nooit over nadacht. Een mooi voorbeeld daarvan is dat een kind zei: Ik zie veel natuurlijk op je foto’s, maar waarom gebruik je dan ook plastic voorwerpen? Daar stond ik eigenlijk nooit bij stil. Stijl Nondh werkt zowel autonoom als in opdracht, maar bewaakt daarbij zijn eigen stijl. “In het begin moest ik zoeken. Maar uiteindelijk komen mensen juist naar je toe vanwege je stijl. Ik werk met kleur, blije portretten, speelse beelden. Ik heb geleerd: blijf trouw aan wat je leuk vindt om te doen, want daar ben je namelijk gewoon goed in”. Een hoogtepunt was een opdracht voor de Financial Times. “Het ging over een callcenter; ik heb dat in scène gezet als een soort stilleven. Vrij in invulling, maar wel streng. Heel veel tijd ingestoken, maar ik wilde het zo graag”. Ook prijkte zijn werk in de New York Times. Absolute mijlpalen die hij koestert. Keerpunt Zijn werk kreeg inmiddels internationale erkenning, maar dat kostte tijd. “In het begin is het lastig; je bent stempels aan het verzamelen. Dat helpt, zeker bij grote tentoonstellingen, maar het blijft een lastige wereld.” Een belangrijk keerpunt kwam bij de 36e editie van het International Festival of Fashion, Photography and Fashion Accessories in Hyères in Frankrijk. “Ik was genomineerd en werd uitgenodigd. Mijn werk ging over mijn huis. Best wel gek tussen het werk van grote modehuizen”. Het hing groot op het festival en viel op omdat het anders was. “Dat was het moment dat ik wist: dit wil ik vaker”, zegt Nondh. Nieuw huis Tegenwoordig woont hij met zijn gezin in een klein dorp. “Eerst vond ik het moeilijk. Geen studio, nieuwe omgeving. Ik wilde op een foto iets met bewegend beeld doen, maar dat moest dus in huis. Dat ging compleet fout. Limonade tegen de net geschilderde muur, dat was echt waardeloos”. Sinds twee jaar heeft hij weer een eigen atelier. “Dat gaf lucht. Spullen uit huis. En nu voel ik de ruimte weer. Toch blijft het zoeken naar wat ‘thuis’ betekent. Misschien is dat juist de rode draad: het telkens opnieuw uitvinden van wat thuis is”. Toekomst Foto: Thomas Nondh Jansen. Deelnemende foto kunstroute Alkmaar. Zijn meest recente project opent op 20 juni in Alkmaar, onderdeel van een kunstroute ter ere van het 200-jarig bestaan van het kanaal. Nondh maakte een twaalf meter breed kunstwerk dat op de buitenmuur van een parkeergarage hangt. “In Thailand heb je een ritueel waarbij mensen hun dromen en wensen te water laten op bananenbladeren. Ik heb een Hollandse variant gemaakt met een kaasboot vol wensen. Het verbindt mijn beide werelden”. Het werk is tot 7 september te zien. “Ik ben benieuwd naar de reacties. Het is groot, publiek en heel zichtbaar”, zegt Nondh enthousiast. Op de vraag wat er nog op zijn verlanglijst staat, antwoordt hij met een glimlach: “Nog eens groot in de New York Times, en ooit een solo in een groot fotografiemuseum”. In oktober volgt alvast een mooie stap: zijn werk wordt geëxposeerd in een oud kasteel in Luxemburg. “Daar ben ik heel trots op”. Maar het belangrijkste, benadrukt hij, staat buiten kijf: “Op nummer één staat mijn gezin. Dat iedereen gezond blijft. Dat is het grootste project van allemaal”. Het werk en lopende projecten van Thomas Nondh zijn te vinden via: www.thomasnondh.nl.  

Barsingerhorn – Achter de jaarlijkse rommelmarkt in Barsingerhorn staan Iris Barsingerhorn en Bart Kuijper, die samen de drijvende kracht vormen. Zaterdag 23 augustus staat de Heerenweg opnieuw volledig in het teken van de inmiddels zevende editie, die naar verwachting veel bezoekers zal trekken. In 2018 dreigde de rommelmarkt te verdwijnen, maar Bart vond dat dit niet mocht gebeuren. “Het is zo’n belangrijk evenement voor het dorp”, vertelt zijn vriendin Iris. Samen verdeelden zij de taken: Bart neemt het praktische werk op zich en Iris regelt het papierwerk. “Die combinatie werkt perfect”, vult Iris aan. Inmiddels groeit de rommelmarkt ieder jaar verder. Voor de editie van dit jaar zijn er meer dan 140 aanmeldingen van mensen die hun spullen willen verkopen langs de Heerenweg. “Het is echt geweldig om te zien hoeveel enthousiasme er is”, zegt Iris. “Niet alleen uit het dorp zelf, maar ook mensen van buitenaf willen er graag bij zijn. Naast tweedehands spullen zijn er ook zelfgemaakte artikelen van inwoners, en er staat een snackwagen én een oud-inwoner komt met zijn ijskar.” Horeca uit eigen dorp “Sinds de sluiting van café De Fortuin is er geen vaste horeca meer in Barsingerhorn. Tijdens de rommelmarkt springen inwoners daar echter creatief op in. “Iedereen weet ons elk jaar weer te verrassen”, vertelt Iris. “De een bakt hamburgers in de tuin, de ander schenkt koffie en thee. Juist dat maakt het uniek: je komt er van alles tegen, van eten en drinken tot tweedehands en nieuwe spullen.” Het succes is niet alleen te danken aan Iris en Bart. Een groep vrienden helpt bij de op- en afbouw, het ophangen van lampjes voor de sfeer en het ontvangen van de kooplieden. Toch blijft extra hulp hard nodig. “We hebben een noodkreet geplaatst op Facebook”, aldus Iris. “We kunnen dit niet met z’n tweeën blijven trekken. Zonder vrijwilligers is er geen markt.” Extraatje Om de beleving dit jaar nóg leuker te maken, heeft Bart een extra verrassing bedacht. Vanaf de locatie van het voormalige café De Fortuin vaart een bootje naar de zogenoemde Blauwe Brug. “Zo kunnen bezoekers het ene stuk wandelen en het andere stuk gezellig terugvaren”, zegt Iris. “We proberen steeds te bouwen aan de toekomst van de rommelmarkt en dit is weer een mooie stap.” Rommelmarkt Barsingerhorn begint zaterdag 23 augustus om 16:30 uur en duurt tot 21:30 uur. De Heerenweg is gedurende de markt afgesloten voor verkeer en bereikbaar via Schagen of Kolhorn. Wie nog een plekje wil bemachtigen of zich wil aanmelden als vrijwilliger kan terecht via de Facebookpagina van Rommelmarkt Barsingerhorn of per e-mail contact opnemen met de organisatie. Donaties zijn eveneens welkom.

BARSINGERHORN - Op de ijsbaan in Barsingerhorn vond zondag de Baggerdag plaats, met een spectaculair modderparcours vol water, schuim en prut. Ruim 140 kinderen deden mee aan spellen als glijbanen, baggervoetbal en de prutrace. Alles stond in het teken van ‘BAGGER’, waarbij plezier en avontuur centraal stonden. Het evenement was een groot succes voor jonge modderliefhebbers. Een video is te zien op onze website.

Barsingerhorn – Wie als kind lekker door de prut wil baggeren en zich volledig wil laten natspuiten, kon zondag zijn hart ophalen. Op de ijsbaan aan de Burgemeester Aris Wiedijkstraat was een spectaculair parcours uitgezet waar avontuur, water en modder centraal stonden. Ruim 140 kinderen hadden zich aangemeld om zich op verschillende attributen uit te leven. Er was veel water, maar ook schuim en natuurlijk de prut. Alle deelnemers werden ingedeeld in groepen en zij gingen de strijd aan op de glijbanen, baggervoetbal, spijkerbroekhangen, prutrace en door het schuim. Zoals op de website staat vermeld: alle spelletjes op de Baggerdag staan in het thema van: ‘BAGGER’. Meer informatie over dit evenementen is te vinden op www.baggerdag.nl.

Barsingerhorn – Geboren in Thailand, opgegroeid in Nederland – het contrast tussen beide werelden vormt het fundament van het werk van fotograaf Thomas Nondh. “Dat contrast heeft me juist doen beseffen dat thuis niet één vaste plek is, maar een gevoel dat je meedraagt. Soms is het heel aanwezig, soms op de achtergrond, maar het blijft iets wat me in beweging houdt”. Adoptie speelt, bewust én onbewust, een terugkerende rol in zijn fotografie. Niet als zwaar of beladen thema, maar op een open, lichte manier. “Het hoeft niet altijd emotioneel te zijn. In mijn nieuwe project in Alkmaar komt het thema weer terug, maar luchtig. Het is een manier om iets persoonlijks te delen zonder zwaarte”. Zijn beelden vallen op door humor, kleur en speelsheid. Hij gebruikt veel felle kleuren, vallende objecten en huiselijke voorwerpen die net even anders worden gepresenteerd. “Ik probeer heel veel. Soms werk ik dagen aan één foto, soms lukt het sneller. Humor test ik ook – werkt het? Lacht het object genoeg?” Bepaalde objecten keren vaak terug, zoals tomaten en bananen. “Bananen doen me denken aan een glimlach”, zegt Nondh lachend. “Tomaten zijn rond, zacht, kleurrijk, ze kijken prettig. Vierkante vormen zijn wat saai, te makkelijk stapelbaar. Dat trekt me minder. “Spullen uit huis gebruik ik ook veel”. Olifant In 2016 verscheen zijn eerste kinderboek: De olifant die niet wist of hij verdwaald was. Het begon met een plastic olifant in een tuin. “Ik belde aan en vroeg of ik ’m mocht lenen voor foto’s”. De olifant, een Thais symbool, werd eerst het onderwerp van een fotoserie en groeide daarna uit tot een kinderboek. De reacties van kinderen waren geweldig, zoals Nondh zelf zegt. “Ze stelden gekke vragen, bijvoorbeeld of een olifant met de lucht kon praten. Kinderen maken er hun eigen verhaal van, dat vind ik heel mooi”. Het verhaal gaat over een olifantje dat terechtkomt op verschillende plekken in Nederland, op zoek naar zijn ’thuis’. Voor Nondh een herkenbaar raakvlak. Onderwijs Het boek leidde tot gastlessen op basisscholen en in musea, waar hij kinderen uitnodigt om met andere ogen te kijken. “Tijdens die lessen pas ik mijn verhaal aan op hun belevingswereld. Fotografie is daarin een prachtig middel: dichtbij of veraf, het blijft iets wat kinderen anders leert kijken”. Bij oudere kinderen ga je iets meer in op het verhaal zelf, waarbij een verhaal en fotografie samenkomen”. Onderwijs is voor hem niet alleen een manier om te delen, maar ook om te leren. “Wat ik wil overbrengen? Dat je anders kunt kijken. Niet in hokjes, maar open. Ik vraag weleens: wat zie je aan de kleur paars? Niet: dit betekent dat, maar juist ruimte laten.” Die ontmoetingen zijn ook leerzaam voor hemzelf. ” Soms wijzen kinderen me op dingen waar ik nooit over nadacht. Een mooi voorbeeld daarvan is dat een kind zei: Ik zie veel natuurlijk op je foto’s, maar waarom gebruik je dan ook plastic voorwerpen? Daar stond ik eigenlijk nooit bij stil. Stijl Nondh werkt zowel autonoom als in opdracht, maar bewaakt daarbij zijn eigen stijl. “In het begin moest ik zoeken. Maar uiteindelijk komen mensen juist naar je toe vanwege je stijl. Ik werk met kleur, blije portretten, speelse beelden. Ik heb geleerd: blijf trouw aan wat je leuk vindt om te doen, want daar ben je namelijk gewoon goed in”. Een hoogtepunt was een opdracht voor de Financial Times. “Het ging over een callcenter; ik heb dat in scène gezet als een soort stilleven. Vrij in invulling, maar wel streng. Heel veel tijd ingestoken, maar ik wilde het zo graag”. Ook prijkte zijn werk in de New York Times. Absolute mijlpalen die hij koestert. Keerpunt Zijn werk kreeg inmiddels internationale erkenning, maar dat kostte tijd. “In het begin is het lastig; je bent stempels aan het verzamelen. Dat helpt, zeker bij grote tentoonstellingen, maar het blijft een lastige wereld.” Een belangrijk keerpunt kwam bij de 36e editie van het International Festival of Fashion, Photography and Fashion Accessories in Hyères in Frankrijk. “Ik was genomineerd en werd uitgenodigd. Mijn werk ging over mijn huis. Best wel gek tussen het werk van grote modehuizen”. Het hing groot op het festival en viel op omdat het anders was. “Dat was het moment dat ik wist: dit wil ik vaker”, zegt Nondh. Nieuw huis Tegenwoordig woont hij met zijn gezin in een klein dorp. “Eerst vond ik het moeilijk. Geen studio, nieuwe omgeving. Ik wilde op een foto iets met bewegend beeld doen, maar dat moest dus in huis. Dat ging compleet fout. Limonade tegen de net geschilderde muur, dat was echt waardeloos”. Sinds twee jaar heeft hij weer een eigen atelier. “Dat gaf lucht. Spullen uit huis. En nu voel ik de ruimte weer. Toch blijft het zoeken naar wat ‘thuis’ betekent. Misschien is dat juist de rode draad: het telkens opnieuw uitvinden van wat thuis is”. Toekomst Foto: Thomas Nondh Jansen. Deelnemende foto kunstroute Alkmaar. Zijn meest recente project opent op 20 juni in Alkmaar, onderdeel van een kunstroute ter ere van het 200-jarig bestaan van het kanaal. Nondh maakte een twaalf meter breed kunstwerk dat op de buitenmuur van een parkeergarage hangt. “In Thailand heb je een ritueel waarbij mensen hun dromen en wensen te water laten op bananenbladeren. Ik heb een Hollandse variant gemaakt met een kaasboot vol wensen. Het verbindt mijn beide werelden”. Het werk is tot 7 september te zien. “Ik ben benieuwd naar de reacties. Het is groot, publiek en heel zichtbaar”, zegt Nondh enthousiast. Op de vraag wat er nog op zijn verlanglijst staat, antwoordt hij met een glimlach: “Nog eens groot in de New York Times, en ooit een solo in een groot fotografiemuseum”. In oktober volgt alvast een mooie stap: zijn werk wordt geëxposeerd in een oud kasteel in Luxemburg. “Daar ben ik heel trots op”. Maar het belangrijkste, benadrukt hij, staat buiten kijf: “Op nummer één staat mijn gezin. Dat iedereen gezond blijft. Dat is het grootste project van allemaal”. Het werk en lopende projecten van Thomas Nondh zijn te vinden via: www.thomasnondh.nl.