Coach Paul Vervaeck: Iedere wedstrijd moet een basketbalfeest worden!

Eens per maand stelt Noordkop247 minimaal tien vragen aan een speler van de Den Helder Suns (heren). Aan het begin van het nieuwe seizoen starten we met Coach Paul Vervaeck. Onder aan dit artikel kans op vrijkaarten voor een thuiswedstrijd van de Suns.

Wat zijn de grootste verschillen tussen het huidige team en dat van vorig seizoen?
Dit seizoen hebben we onze vier buitenlandse spelers vervangen door nieuwe namen, wat eigenlijk een positief teken is voor onze organisatie. De vertrekkende spelers hebben een volgende stap gezet, dus onze recruitering is geslaagd. We hebben bewust eerst de Nederlanders vastgelegd voordat we buitenlandse spelers aantrokken. De Nederlandse spelers kennen mijn manier van werken en de clubvisie inmiddels goed, wat voor continuïteit zorgt. Opvallend is ook dat onze ploeg erg jong is: de oudste speler is Noah van der Heijden met 26 jaar en de gemiddelde leeftijd van het team ligt rond de 22 à 23 jaar. Dat brengt energie en intensiteit, maar ook minder volwassenheid. Het is belangrijk dat we dat gebrek aan ervaring compenseren met motivatie, leergierigheid en het creëren van een winnaarsmentaliteit.

Wat verwacht u van dit team in de BNXT League?
Het eerste doel is groeien. Jonge spelers moeten tijdens het seizoen merkbaar stappen maken. Wedstrijden die we ‘moeten’ winnen, zoals tegen, met respect, bijvoorbeeld Rotterdam, zijn belangrijk voor het groepsvertrouwen. Voor duels tegen topteams zoals Antwerpen draaien we het juist om: leren van sterke tegenstanders en goed presteren zonder de druk van ‘moeten winnen’. De kern is om elke week progressie te boeken en de play-offs te halen, maar vooral wil ik het DNA van Den Helder op het veld zien, met vechtersmentaliteit en winnaarsdrang, net als in de roemruchte jaren negentig. Dat moet meteen zichtbaar zijn, zodat het publiek zich herkent in ons team en enthousiasme voelt vanaf het eerste fluitsignaal.

Is de gouden basketbalperiode van Den Helder te evenaren met het huidige beleid?
Die tijden waren bijzonder, met top-Nederlanders, zoals Cees van Rootselaar en Marco de Waard en slechts twee Amerikanen als versterking. Nu zijn de omstandigheden totaal anders: de beste Nederlanders en Belgen kiezen vaak voor buitenlandse competities, waar bijvoorbeeld in Spanje maar drie niet-Europeanen mogen spelen, maar wel zes buitenlanders. Het is ingewikkelder om talent te behouden of aan te trekken door deze internationalisering. Als de grenzen (90’er jaren) destijds zo open waren geweest had menig Helders talent waarschijnlijk in het buitenland gespeeld. Daarom is een exacte herhaling van die ‘gouden tijd’ onwaarschijnlijk, maar we proberen wel het karakter en de mentaliteit vast te houden.

Welke tegenstanders vormen een grote uitdaging voor uw ploeg?
Grote teams met een brede rotatie zijn lastig, omdat zij veel scorend vermogen van de bank halen en constant kunnen wisselen zonder aan kracht in te boeten. In vergelijking hebben wij traditioneel minder output van onze bankspelers, al is dat sinds het nieuwe jaar verbeterd. Deze tegenstanders beschikken over ervaren buitenlandse spelers en weten precies hoe ze hun balans en intensiteit op het veld behouden. Dat maakt ze constant gevaarlijk, ook als ze sneller wisselen of een speler rust geven. Het verschil in diepgang en stabiliteit is soms voelbaar.

Welke spelers uit de vorige jaargang springen eruit qua ontwikkeling?
Tobi Ewuosho is flink gegroeid: hij begon als een echte ‘street baller’, maar ontwikkelde zich tot een betrouwbaar teamlid. Heeft daarmee een plek bij het Belgische Mechelen veroverd. Ook Malcolm Kreps speelt veel rustiger en meer met energie. Van de huidige spelers laat vooral Nick Tran veel vooruitgang zien. Een speler als Steven Post had pech met blessures, maar als iedereen zich blijft ontwikkelen, plukken we daar als team de vruchten van. Nederlandse spelers moesten bovendien wennen aan mijn manier van werken; maar het mentale aspect heb ik bewust getraind. Uiteindelijk is dat investeren in karakter en mentaliteit enorm belangrijk.

Hoe ziet u uw rol bij de ontwikkeling van uw spelers, zowel technisch als mentaal?
Mijn aanpak is direct en volhardend: fouten worden niet bestraft met direct wisselen, maar met herhaling en uitleg. Mentaal eisen we veel, zeker voor de Nederlandse jongens die aan het basketbal met ‘quick decision making’ moesten wennen. Dat was voor velen in het begin zwaar. Ik train specifiek op mentale weerbaarheid en breng tien jaar ervaring uit de Belgische jeugdselecties mee. Op trainingen blijft men net zo lang hetzelfde proberen tot het goed gaat, zodat de lat constant omhooggaat. Uiteindelijk bepaalt het team zelf de progressie, maar ik leg het fundament en geef richting.

Hoe kijkt u terug op de oefencampagne en wat was uw strategie hierbij?
Oefencampagnes moeten leerzaam zijn: daarom kiezen we voor uitdagende tegenstanders, niet voor makkelijke zeges met dertig punten verschil. Promotieteams verslaan brengt weinig echte progressie. Door meteen tegen topclubs als Leiden, Mechelen, Leuven en Aalst te oefenen, worden spelers geconfronteerd met het niveau van de competitie. Zo leren rookie-Amerikanen direct wat hen te wachten staat. We hebben een sterke start laten zien in veel wedstrijden, maar het blijft een uitdaging om alle vier de kwarten stabiel te spelen. Het mentale en tactische vermogen om momentum te herkennen en vast te houden is nog een groeipunt.

Hoe bepaalt u de rol van nieuwkomers zoals Reggie Mesidor en Carter Gilmore, en hoe verloopt hun integratie?
Iedereen in mijn team is belangrijk; ik tolereer geen ego’s. Reggie is cruciaal voor het tempo en heeft al scorend vermogen bewezen, vooral vanachter de driepuntslijn. Hij scoort rond de 40% in de voorbereiding en brengt veel druk in de verdediging. Reggie, maar ook Nick, zijn als leiders belangrijk om het momentum van tegenstanders te breken. Carter komt van een grote Amerikaanse universiteit en moest wennen aan de andere mentaliteit en faciliteiten. Daar gingen ze gewoon met een privéjet naar uitwedstrijden in Wisconsin. Daar zat 25.000 man publiek en hij was daar. Hij heeft in een ploeg gespeeld met twee of drie spelers die nu in de NBA spelen, dus dat is heel hoog niveau. Hier is hij key-player, terwijl hij in Amerika van de bank kwam. De cultuurschok is groot, maar hij brengt veel energie en pakt zijn rol goed op. Met hun veelzijdigheid in aanval en rebounden zijn ze heel waardevol voor de ploeg.

Waar liggen op korte termijn de grootste groeikansen voor het team?
Defense blijft hét aandachtspunt, vooral het omschakelen tussen Amerikaans en Europees basketbal. In Europa willen coaches binnen zes tot acht seconden een scoringsactie zien, terwijl in college basketbal meer rust wordt genomen. Spelers moeten leren het tempo slim te controleren: soms versnellen, soms juist vertragen afhankelijk van het wedstrijdverloop. Individueel ligt de focus op ‘decision making’ en de implementatie van onze defensive DNA. Ook het collectief en tactisch reageren bij moeilijke momenten moet beter worden ingevuld. Het is een proces dat tijd vraagt, zeker met een jonge ploeg die aan deze intensiteit moet wennen.

Waarom heeft u op nieuw voor Den Helder gekozen als coach?
Eigenlijk was ik al gepensioneerd, maar ik verveelde me. Ik wou nog iets doen dat me echt aanstaat. Ik kwam in contact met de mensen uit Den Helder. Twintig jaar geleden was ik hier al graag en dat is nog steeds zo. Ik hou van de Helderse mentaliteit: rechtdoor, niet te veel lullen en zeggen waar het op staat. Zo ben ik zelf ook opgevoed en dat waardeer ik enorm. Juist om die reden vind ik het belangrijk om te helpen stappen te zetten met de club. Mijn ervaring wil ik inzetten om Den Helder steeds professioneler te maken en de club dichter bij de top vier te brengen. Dat doe je stap voor stap, niet in één keer. Geld is daarbij nodig, maar het allerbelangrijkste is eerst de zaal vol krijgen door basketbal te spelen dat mensen graag willen zien en zo de juiste sfeer te creëren.

Wanneer beschouwt u het seizoen van de Den Helder Suns als geslaagd?
Voor mij draait succes niet enkel om resultaat of klassering. Mijn grootste drijfveer is de ontwikkeling van jonge spelers, het vergroten van het enthousiasme bij publiek en het professionaliseren van de club. Het doel is dat iedere wedstrijd een basketbalfeest wordt in Den Helder en dat we de zaal vol krijgen, want alleen dan groeien club en sport. Sponsorbelang en ambities komen vanzelf als het publiek betrokken raakt. Door flink te investeren in talentontwikkeling, zoals nu met Thijs Beens (18 jaar, jeugdinternational), maken we stappen richting het top-vier niveau. Dan is groei het belangrijkste en niet enkel het aantal gewonnen duels. We kunnen dus concluderen dat de continuïteit van het Helderse basketbal belangrijk is.

Vrijkaarten
De Bnxt-League start voor de Suns op zondag 28 september in en tegen Antwerpen Giants. Onder de supporters van de Den Helder Suns verloot Noordkop247 twee keer twee wedstrijdkaarten voor de eerste thuiswedstrijd van het seizoen, op 4 oktober. Winnen? Stuur een mailtje naar wop@noordkop247.nl en vertel daarbij welke speler we volgende maand in deze rubriek moeten interviewen.