Aan de wandel in de Noordkop: struinen door de Texelse duinen
Voor deze wandeling op Texel maakten wij gebruik van een ANWB wandelroute en zijn we gestart nabij De Koog. De windrichting gecheckt en eerst door de duinen gelopen, zodat we de wind in de rug zouden hebben op het strand. Gelijk na het hek staat er een Texelse schapenboet in het landschap, het is zo’n ‘halve schuur’ die je overal op het eiland aantreft. Ze dateren al uit de 17e eeuw en er stonden dus geen schapen in, ze dienden vroeger als opslag voor het schapenvoer.
Even verderop staat een bord bij een plas water, het geeft aan dat zich hier een eendenkooi bevindt. Naar mijn idee zit de eendenkooi altijd in een bosrijk gebied, maar dit is dus een duinplas met vangpijpen en een fuik. Vanaf het pad zien wij dat niet, het zicht achter het bord is een rustiek plaatje. De vogels worden gevangen voor onderzoek. We vervolgen de wandeling door een gevarieerd landschap met meerdere vennetjes, bosschages en af en toe een weiland tussendoor. De kikkers begeleiden luidkeels met hun gekwaak ons loopje en eentje laat zich zelfs tot poseren verleiden!
Galloways
Wie Texel roept zegt schapen en natuurlijk komen we die tegen, maar minimaal net zo bijzonder zijn de bruin-zwarte runderen die een weiland verderop vertoeven. Het zijn Galloways, die oorspronkelijk uit zuidwest Schotland komen, en het zijn grote grazers dus zeer geschikt om de vegetatie in toom te houden. De mest van deze Galloways trekt weer weidevogels aan en prompt loopt er een kievit door ons beeld heen. Na schapen en runderen komen er twee paarden onze kant op, die lopen voor de huifkar van Jan Plezier; de kar is gevuld met toeristen, op de terugweg van de Slufter. Een bedrijf dat al sinds 1928 tochten verzorgd, nog vijf jaargangen te gaan en dan bestaan ze honderd jaar.
Het verbaast ons hoe anders dit duinlandschap eruit ziet vergeleken met de duinen in de Kop van Noord-Holland. Bij ons is alles meer open en hier staan onderweg bomen en struiken, er is voor de wandelaar en fietser wat meer variatie. Af en toe komt er ook wat uit de lucht vallen; deze zwevende objecten zijn geen vogels, maar parachutisten. Vlakbij is het vliegveld en het is deze ochtend druk met mensen die uit een vliegtuig springen om aan een paar touwtjes met een laken terug te keren naar het aardse bestaan!
De Slufter
Wij blijven nog even in de natuurbeleving, de route gaat richting strand en we komen terecht bij de ingang van De Slufter. Het zeewater dat via een geul het land instroomt zorgt voor een unieke broed- en rustplaats voor vogels. Dit is het vogelparadijs van Texel met onder andere de wulp, eidereend, scholekster en tureluur als bewoners, maar ook de lepelaar vertoeft graag in deze omgeving. Zij zijn al sinds 1900 op het eiland, ruim een eeuw aanwezig! Met touwen is het gebied afgebakend, er staan ook bordjes; jammer dat er toch bezoekers zijn die denken dat het aanlijnen van de hond niet voor hun viervoeter is bestemd. Het strand ligt iets verderop om de hoek, daar kan de hond zich een slag in de rondte hollen. En wij zijn inmiddels aangekomen op dat strand om terug te wandelen met de wind in de rug.
Het strand op Texel heeft een lengte van dertig kilometer en is breder en anders dan bij ons, de strekdammen ontbreken. Verder wel dezelfde schelpen en af en toe een kwal, die spoelen regelmatig aan. Ook treffen we een dood zeehondje op de kant. Zo te zien een jong exemplaar, een huiler, die zijn moeder is kwijtgeraakt en het alleen niet heeft gered. Zielig komt even in de gedachtegang op, maar het is de natuur en zo gaat dat, leven en overleven. Ruim vier kilometer over het strand terug tot paal 21 overleven wij ook en na de duintoppen zijn we terug bij het vertrekpunt. Een fantastische wandeling zit erop, struinen door de duinen is een aanrader.
