Oud-wethouder Peters: “waarheid was niet meer van belang”

Hippolytushoef – Aan het wethouderschap van Lilian Peters (GroenLinks) in Hollands Kroon kwam onlangs onverwachts een eind. Naar eigen zeggen onterecht, maar nadat coalitiepartner OHK publiekelijk al het vertrouwen had opgezegd, was er geen houden meer aan. Peters besloot het bijltje erbij neer te gooien.

“Het zijn van wethouder vond ik geweldig mooi om te doen. Intensief, maar absoluut mooi om iets voor de gemeente en haar inwoners te kunnen betekenen. Besturen is echt heel anders, ik kwam niet uit het openbaar bestuur, dus je moet in het begin veel leren. Als raadslid is het toch een stuk gemakkelijker. Dan kun je op elk dossier je partijpolitieke geluid heel stevig laten horen en als bestuurder moet je toch genuanceerder zijn, want je komt je gesprekspartner twee of drie weken later weer tegen op een heel ander onderwerp. Daarnaast erf je qua beleid en afspraken natuurlijk de bestuurlijke historie en het bestuur is continu, dus dat duurt gevoelsmatig wel lang voordat je de bestuurlijke tanker van koers kunt veranderen.”

“Het derde jaar is meestal het oogstjaar en ik heb veel voorbereiding getroffen om beleidswijzigingen in gang te zetten. Dat gaat niet altijd even gemakkelijk of snel en het is jammer dat ik die dingen niet meer gerealiseerd krijg. We zijn nu bijvoorbeeld actief bezig met veilige schoolfietsroutes. Daarvoor doe je eerst onderzoek, maak je een werkplan en uiteindelijk een verkeersveiligheidsplan, zodat de gemeenteraad er budget voor kan geven. Dat zijn complexe en lange trajecten en dan is het lastig als er veel personele wisselingen zijn. Team Verkeer is nu echter weer stabiel en op orde, dus het resultaat zal ook wel snel komen, verwacht ik.”

Trots?
“Ik heb veel energie gestoken in monumenten, archeologie en erfgoed. Daarvoor hebben we de erfgoedvisie kunnen vaststellen in een mooi proces met participatie van inwoners en organisaties. Ook ben ik trots op het meerbomennu-project, waarmee we samen met het groenstructuurplan veel kunnen doen aan het meer planten van bomen in Hollands Kroon en ook aan het beter bewust worden van het belang van biodiversiteit. Samen met de inwoners zijn er nu al 50.000 bomen geplant. Ik had graag nog veel meer willen doen, maar dat is me niet gegund.”

Zo zijn er meer zaken waar Peters graag verder mee had gegaan. “Ook monumentenzorg zou zoveel meer kunnen zijn dan we nu doen, want we hebben zoveel verschrikkelijk mooi erfgoed in een heel divers gebied. Daar zouden we ook vanuit toerisme hele goede zaken mee kunnen doen”, vertelt de voormalig wethouder. “Ik ben ook erg trots op de Lokale Inclusie Agenda. Die ben ik gestart als raadslid, toen kreeg ik nog niet veel begrip ondanks dat het toen al verplicht was, maar vervolgens heb ik die inclusieagenda ook in het coalitieakkoord gekregen en als portefeuille geclaimd, terwijl dat gelet op de totale verdeling niet echt logisch was. Natuurlijk kan het nog beter, maar het begin is er. Verder zijn er de kerkenvisie, diverse verkeersveiligheidsprojecten, de archeologische waardekaart, de begraafplaatsenvisie, de tegelwip-campagnes en bijvoorbeeld de winterstalling voor de ansjovisjol in Kolhorn.”

Teleurgestelde mensen
Het publieke ambt is niet alleen maar halleluja, natuurlijk zijn er momenten die minder prettig zijn. Peters noemt bijvoorbeeld het feit dat mensen soms snel boos zijn. “Dan voel je je onmachtig, omdat je niet altijd alles kunt oplossen of iedereen tevreden kunt stellen. Vaak zijn de belangen tegengesteld, dus je hebt altijd te maken met teleurgestelde mensen. Daarbij komt dat ik best wel veel dossiers had waarin de gemeente maar een kleine speler is, omdat er veel door het rijk of de provincie bepaald wordt. Dan is je invloed beperkt en probeer je zo goed mogelijk het coalitieprogramma en ook de participatie bij die hogere overheden in te brengen. Als dat besluit dan toch ongunstig uitvalt en jij dat moet uitleggen aan de raad en inwoners, dan wordt dat niet altijd begrepen.”

Ook ‘jammer’ noemt ze het feit dat er in Hollands Kroon weinig aan ‘brede welvaart’ wordt gedaan. “Dat was voor GroenLinks één van de redenen om in deze coalitie te stappen, maar ik zie het nu nergens terugkomen. Eigenlijk zou dat in een apart kopje bij elk college- en raadsvoorstel moeten zijn, maar het gebeurt niet. Daarnaast vond ik het lastig dat het op sommige dossiers haast leek alsof er oppositie gevoerd werd vanuit de coalitie. Vooral op duurzaamheid was het moeilijk om vooruitgang te boeken. Zaken als kleine windmolens bij agrarische bedrijven stagneren al tijden, terwijl agrariërs erom vragen en gemeenten om ons heen dit allang geregeld hebben.”

Plots voorbij
Zoals gemeld kwam aan het zijn van wethouder voor Peters onlangs een einde. De mededeling kwam voor de buitenwereld als verrassing, maar ook voor haar zelf kwam het vertrek plotseling. “Ik zat woensdagavond klaar voor het coalitieoverleg, voorafgaand aan de raadsvergadering van donderdag, toen Alexander Bügel (OHK) met stoom uit zijn oren binnenkwam, zwaaiend met de WOO-stukken van de Telegraaf. Hij meende dat het een gespreksverslag tussen mij en de gedeputeerde was. Nadat duidelijk was dat dit een provinciaal ambtelijk advies was aan de gedeputeerde, zou ik proberen te achterhalen hoe de feiten lagen en waar die gewraakte tekst van ‘het slim interpreteren van de motie’ vandaan kwam. We zouden daarna als coalitie en wethouders donderdag om half zes voor de raadsvergadering weer bij elkaar komen om dit te bespreken.”

“Vanuit de organisatie herkende echter niemand de tekst, net zomin als ik dit zelf herkende. Dus ik ging donderdag met die informatie terug, toen mijn man om vijf uur tegen me zei dat er een artikel van de Telegraaf online verschenen was waarin stond dat het vertrouwen in mij werd opgezegd door OHK. Het was alsof ik plots in een hele slechte film zat. Mijn fractievoorzitter Joop Laagland (GL) was woest op Bügel en vroeg zich af waarom hij dit had gedaan terwijl de afspraak was dat we eerst over de kwestie overleg zouden voeren nadat er meer feiten bekend waren.”

Waarom geen debat?
“Op mijn vraag hoe de andere partijen hierin stonden, gaf de PvdA als eerste aan “of het waar is of niet, dat doet er niet toe. Je bent beschadigd, dus je moet weg”. Dat staat inmiddels ook op hun website. SHK ging daar uiteindelijk schoorvoetend achteraan, die zaten daar echt wel mee. Het maakte dus feitelijk niet uit wat ik aanvoerde als verdediging, ik was al schuldig verklaard omdat er een artikel was verschenen waarbij het blijkbaar niet uitmaakt of het nu wel of niet waar is. Als dit volgens een aantal coalitiepartners ‘samen bouwen aan vertrouwen’ is, dan blijft er weinig keuze over. Ik had me, los van de uitkomst, natuurlijk kunnen verdedigen, maar als een aantal coalitiepartners het vertrouwen in je opzeggen, dan heb ik geen zin om de rest van de raadsperiode constant over mijn schouder te moeten kijken. Alles afwegend heb ik toen besloten om de eer aan mezelf te houden omdat de coalitie me weinig keus liet.”