Schagen komt met heel weinig – en dat zegt veel
De gemeente Schagen heeft eindelijk iets laten horen over Schagen-Oost, de nieuwe woonwijk in het groen waar al jaren over wordt gesproken. Maar wie hoopte op duidelijkheid of visie, komt bedrogen uit. Het college heeft een memo gestuurd naar de gemeenteraad, en daarin staat nagenoeg niets. Geen nieuwe feiten en geen harde toezeggingen. Alleen verwachtingen, aannames en hoop.
Het college verwachtte het groene licht van de provincie voor of in de zomer voor woningbouw aan de oostkant van de stad. Maar dat groene licht is er nog steeds niet. Verwachten is geen weten, en zolang de provincie geen principiële goedkeuring heeft gegeven, is Schagen-Oost niet meer dan een mooie gedachte.
Toch draait de ambtelijke molen al op volle toeren. De gemeente heeft inmiddels €371.000,- uitgegeven aan onderzoeken, ingehuurd personeel en de selectie van een extern bureau dat het stedenbouwkundig en landschapsplan moet maken. Een forse investering in een plan dat juridisch en bestuurlijk nog nergens op steunt. Dat is niet vooruitdenken, dat is bestuurlijk spelen met gemeenschapsgeld.
De gemeente handelt alsof alles al beklonken is. Alsof de provincie geen voorwaarden zal stellen, geen beperkingen zal opleggen en geen bescherming zal eisen voor het landschap waarin gebouwd moet worden. Maar het gebied is door de provincie juist aangemerkt als Beschermd Landschap. Dat betekent dat woningbouw er niet zomaar mag.
Toch lijkt Schagen daar niet van onder de indruk. “De provincie zal uiteindelijk wel zwichten vanwege de woningnood,” klinkt het tussen de regels door. Alsof woningnood een vrijbrief is om regels te negeren. Alsof haast belangrijker is dan zorgvuldigheid. Maar juist in tijden van woningnood is zorgvuldigheid essentieel: bouwen moet duurzaam, leefbaar en toekomstbestendig zijn — niet overhaast en opportunistisch.
Alsof de onzekerheid nog niet groot genoeg is, heeft Defensie aangekondigd dat er boven dit gebied laagvliegoefeningen zullen plaatsvinden. Helikopters, soms op minder dan 300 meter hoogte. Dat is niet zomaar achtergrondgeluid — dat is een donderend kabaal dat letterlijk door muren heen trilt.
Een ‘stoplichtenkaart’, een systeem dat aangeeft wanneer en waar gevlogen mag worden, wordt door de gemeente als nuttig gezien, vooral ook voor mensen met PTSS die gevoelig zijn voor helikoptergeluid. Dit klinkt niet geruststellend.
De gemeente zegt verrast te zijn en wil eerst meer duidelijkheid. Maar ondertussen doet ze alsof het probleem wel meevalt. Wethouder Simco Kruijer stelt dat “Defensie niet boven woonwijken zal vliegen.” Dat klinkt geruststellend, maar laagvliegen in de buurt van woningen is net zo schadelijk voor de mens.
Schagen-Oost is bedoeld als hét antwoord op de woningnood. Maar wat nu voorligt, is geen plan met visie. Het is een verzameling aannames, uitgaven en politieke wensdromen. De gemeente loopt vooruit op beslissingen die nog niet zijn genomen, en presenteert die voorbarige stappen als voortgang.
Schagen-Oost lijkt nu meer een luchtkasteel dan een woonwijk. Er is geen duidelijkheid over provinciale toestemming, geen helderheid over geluidsoverlast, en zelfs geen woord over een verplichte Plan-MER (milieueffectrapportage) waarin gezondheid en leefomgeving onderzocht moeten worden.
Wat de gemeente presenteert als voortgang, is in werkelijkheid stilstand verpakt in bestuurlijk jargon. De inwoners verdienen beter. Ze hebben recht op duidelijkheid. Op plannen die hout snijden, niet op vage beloftes en onzekere verwachtingen.
De provinciale onafhankelijke Adviescommissie bij ruimtelijke ontwikkelingen (ARO) komt 14 oktober bijeen. Op de agenda ontbreekt Schagen Oost.
Eugeen Hoekstra
